De trein viel stil

Vandaag is het de dag van het familiefeestje voor de verjaardag van Koter A. Twee weekjes voor dé dag omdat de beschikbaarheid van de meter en peter toch wel belangrijk is. De afgelopen week was er dan ook één van lijstjes, plannen, bakken en boodschappen doen om alles in orde te krijgen voor vandaag. Die aanloop en dat plannen, dat doe ik graag. Al had ik deze keer één ding over het hoofd gezien.

De trein in mijn hoofd raast constant aan hoge snelheid. Ik steek mijn hoofd vol vol vol met alle dingen die ik nog wil doen. Deze week werd ik plots ingehaald door die trein. Nee, wat zeg ik, aangereden op volle snelheid.

Deze week bracht de herinnering aan het vorige verjaardagsfeestje weer tot leven. Het plannen, het maken van de taart,…triggerden mijn gedachten. Hoe in die week in mei, onze opa plots overleed terwijl ik vrolijke plannen aan het maken was om zoonlief een leuk verjaardagsfeestje te geven. Hoe ik uiteindelijk door mijn verdriet heen de taart moest maken en een feestje moest geven. Het overlijdensbericht op de kast, een lege stoel, een verjaardagskaart zonder zijn naam en het zoeken van gepaste muziek op zijn begrafenis.

Ik werd deze week zwaar aangereden, totaal onverwacht kwamen de huilbuien. Ik stopte en stond even stil. Ik luisterde naar de muziek die Eveline, ik en de andere kleinkinderen uitkozen voor zijn begrafenis.

Vole – Céline Dion

Vole vole mon amour
Puisque le nôtre est trop lourd
Puisque rien ne te soulage
Vole à ton dernier voyage

Woorden – Scala

Ga niet weg,
Blijf mij bij.
‘k Zie je graag,
Hou van mij.

Een Ster – Stan Van Samang

Als je ooit naar boven kijkt
Zie je die ster die op jou lijkt
Het is de mooiste uit het hemelrijk
En gaat ons leven ooit voorbij
Dan schijnt ze nog, voor jou en mij
Die ster die blijft bij ons tot in de eeuwigheid

Ik onderging en het deed me goed. Langzaamaan start de trein in mijn hoofd terug op.

Oh, wat mis ik hem zo.

 

 

---

Wat je misschien ook wil lezen:

En toen werd het eventjes stil bij Nononsonsmoms